هیچ گاه هیچ عملی که نشان از حرکت و تولید داشته باشد با جفت شدن پاها ، دست ها و لبها صورت نمی گیرد ، شما همان گونه که نمی توانید با دهان بسته صحبت کنید ، نمی توانید با پاها و دست های جفت شده با هم سکس کنید و یا با جفت شدن تخم ها ( به قول معروف ) حرکت اعتراضی صورت نمی گیرد ، اگر هم چنین چیزی صورت بگیرد از سر زور و شاید حالتی بیمار گونه باشد .
اما مسئله شاید برای ما ملموس تر باشد .
کسانی که دستی در کار دارند شاید این که هیچگاه تولید هنر مدرن با جفت شدن هیچ یک از اینها صورت نمی گیرد را را حس کرده باشند ، برای مثال هیچ وقت یک گرافیت زن با پاهای بسته به آغوش دیوار و یا یک رپر و وکال سبک راک به استقبال و رابطه با میکروفن و گیتار الکتریک نمی رود ، در مقابل تأکید استاد تئاتر با سبک و سیاق به ادا و اطوار کشیدن سربازان خود به حالتی میمون وار بر اینکه جوون بیرون تمرین هم پاهاتو جفت و صاف نگه دار چیز دیگری را نشان می دهد
نگاهی بیندازید به صف ایست خبر دار پادگانها که همه دست و پاها زیر سکوی میدان بدون آن که با چیزی یسته شده باشند صاف و جفت شده تحت تجاوز فرمانده ی میدان قرار می گیرند .
نگاهی بیندازید به فرهنگ شرق آسیا ، چرا این انسانهای عقب مانده و معروف به لطافت در مقابل تو سری اینقدر جفت ، جفت و بسته ، بسته راه می روند ؟
چرا هیچ گاه در تاریخ کسی با پاهای باز در مقابل ارباب ها سر تعظیم فرود نیاورده و همه جا به عکس آن نمایش داده می شود ؟
چرا زنان در تاریخ هزاران ساله توحش و بربریت باید قدم های خود را کوتاه بردارند ؟
چرا انسانها را با پاهای جفت شده به بالای طناب دار می برند ؟
در حالی که باز شدن بین اینها به پیش می برد و بسته شدنشان به پس !
چه چیزی بین این پاها پنهان شده که ارتجاع سعی در جفت و یسته نگه داشتن آنها دارد ، فرهنگ سنتی حاکم بر جامعه چه نفعی در آن می بیند و هنر اعتراض به سنت گرایی و پرتاب سنگ به سمت پلیش ضد شورش همیشه با پاهای باز متولد می شوند ؟
چرا هیچگاه پیامبری با پاهای باز در نوک کوه دست به دعا بر نداشته ؟
نگاهی هم به به فضای عقب مانده و درد آلود خانواده بیندازید ، آنجا هم همین حکم برای فرزندان در مقابل بزرگان خانواده وجود دارد .
گویا محیط خانواده و خانه همچون دعای پیامبری در نوک کوه مقابل خدا با پاهای یسته مقدس و متحجر می شود ، پس آلوده اش می کنیم
اما مسئله شاید برای ما ملموس تر باشد .
کسانی که دستی در کار دارند شاید این که هیچگاه تولید هنر مدرن با جفت شدن هیچ یک از اینها صورت نمی گیرد را را حس کرده باشند ، برای مثال هیچ وقت یک گرافیت زن با پاهای بسته به آغوش دیوار و یا یک رپر و وکال سبک راک به استقبال و رابطه با میکروفن و گیتار الکتریک نمی رود ، در مقابل تأکید استاد تئاتر با سبک و سیاق به ادا و اطوار کشیدن سربازان خود به حالتی میمون وار بر اینکه جوون بیرون تمرین هم پاهاتو جفت و صاف نگه دار چیز دیگری را نشان می دهد
نگاهی بیندازید به صف ایست خبر دار پادگانها که همه دست و پاها زیر سکوی میدان بدون آن که با چیزی یسته شده باشند صاف و جفت شده تحت تجاوز فرمانده ی میدان قرار می گیرند .
نگاهی بیندازید به فرهنگ شرق آسیا ، چرا این انسانهای عقب مانده و معروف به لطافت در مقابل تو سری اینقدر جفت ، جفت و بسته ، بسته راه می روند ؟
چرا هیچ گاه در تاریخ کسی با پاهای باز در مقابل ارباب ها سر تعظیم فرود نیاورده و همه جا به عکس آن نمایش داده می شود ؟
چرا زنان در تاریخ هزاران ساله توحش و بربریت باید قدم های خود را کوتاه بردارند ؟
چرا انسانها را با پاهای جفت شده به بالای طناب دار می برند ؟
در حالی که باز شدن بین اینها به پیش می برد و بسته شدنشان به پس !
چه چیزی بین این پاها پنهان شده که ارتجاع سعی در جفت و یسته نگه داشتن آنها دارد ، فرهنگ سنتی حاکم بر جامعه چه نفعی در آن می بیند و هنر اعتراض به سنت گرایی و پرتاب سنگ به سمت پلیش ضد شورش همیشه با پاهای باز متولد می شوند ؟
چرا هیچگاه پیامبری با پاهای باز در نوک کوه دست به دعا بر نداشته ؟
نگاهی هم به به فضای عقب مانده و درد آلود خانواده بیندازید ، آنجا هم همین حکم برای فرزندان در مقابل بزرگان خانواده وجود دارد .
گویا محیط خانواده و خانه همچون دعای پیامبری در نوک کوه مقابل خدا با پاهای یسته مقدس و متحجر می شود ، پس آلوده اش می کنیم
